De uit de Noorse hoofdstad Oslo afkomstige Jens Jørgen Carelius Krogsveen is een componist en muzikant die zijn artistiek werk uitbrengt onder de naam Jens Carelius. Hij is daarnaast ook actief als grafisch ontwerper en schilder, maar hij begon zijn muzikale carrière een aantal jaren geleden met het uitbrengen van twee soloplaten “The Beat Of The Travel” en “The Architect”.

Daarna richtte hij een rockband op die ‘Atlanter’ werd genoemd, maar nu duikt hij weer op met een splinternieuw soloalbum dat “OPSI” getiteld werd. Op die schijf brengt hij acht nummers met songs die gebaseerd zijn op het leven van zijn overgrootvader Fritz Dörries die entomoloog of insektenkenner van beroep was.

Het hele leven van ‘Opsi’, zoals hij door zijn familie en kennissen werd genoemd, was toegewijd aan het verzamelen en ontdekken van nieuwe vlindersoorten en ander dierlijk leven in Oost-Siberië. Zijn avontuurlijke verhalen die hij op 89-jarige leeftijd in zijn memoires heeft neergeschreven over de gebeurtenissen tijdens zijn 20 jaar durende verblijf aldaar, deden dienst als inspiratiebron voor de songs die Jens Carelius voor dit nieuwe album heeft geschreven.

Eén van de songs op het album is “All I Know” dat u op de bijgaande video kunt beluisteren. Het gaat over de zoektocht naar de betekenis van het leven, iets wat we ooit allemaal wel eens zullen doen. De eerste single die uit “Opsi” wordt getrokken is echter het radiovriendelijke folkpopnummer “Lay Me Down” dat helemaal vooraan op de plaat staat. Het muzikaal ietwat complexere “Hunting Butterflies” gaat daarna wat meer in detail in op de belangrijkste activiteit van ‘Opsi’ en dat wordt ruimschoots nadien gecompenseerd door het dromerig eenvoudige liedje “Even Beauty Grows Old”.

“The Weight” lijkt daarna speciaal gecomponeerd te zijn om dienst te doen als soundtrack voor een film met een klassieke gitaar, violen en een piano in de instrumentale hoofdrol. Centraal op het album staat het acht minuten durende sfeervolle epos “Bone-Fire” dat crescendo naar zijn hoogtepunt groeit. Eén van de vrolijkste nummers op deze plaat is het geheel instrumentale, jazzy “Amur”, vernoemd naar een rivier die door Siberië stroomt. Afgesloten wordt er op dit album met het sereen klinkende en zachtaardig gezongen liedje “Wildfire”.

Deze plaat vermengt akoestische met elektronische instrumenten en levert songs af die zowel in de folkcategorie als onder progressieve rockmuziek kunnen worden ondergebracht. Tot slot willen we ook nog een pluim op de hoed steken van Lars Horntveth, misschien wel gekend als oprichter van de Noorse experimentele jazzband ‘Jaga Jazzist’, die puik werk heeft afgeleverd als producer van het album. We durven te vermoeden dat de overgrootvader van Jens Carelius erg trots zou geweest zijn op wat zijn achterkleinzoon op deze plaat met zijn neergepende dagboekervaringen heeft gedaan.

(valsam)